Orjinal Araştırma Makalesi | Anadolu Türk Eğitim Dergisi 2021, Cil. 3(1) 88-108
Ayşenur Boncuk
ss. 88 - 108 | Makale No: ated.2021.004
Yayın tarihi: Haziran 30, 2021 | Okunma Sayısı: 117 | İndirilme Sayısı: 369
Özet
Bu çalışma, öğretmenlerin program okuryazarlıkları ile öğretim programına bağlılıkları arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada Gaziantep ili merkezindeki okullarda görev yapan 394 öğretmen yer almıştır. Çalışmada yer alan öğretmenlerin belirlenmesinde küme örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Öğretmenlere Bolat (2017) tarafından geliştirilen “Eğitim Programı Okuryazarlığı Ölçeği” ve Yaşaroğlu ve Manav (2015) tarafından geliştirilen “Öğretim Programına Bağlılık Ölçeği” uygulanmıştır. Ölçeklerden elde edilen veriler doğrultusunda öğretmenlerin program okuryazarlığı ve öğretim programına bağlılık düzeyleri cinsiyet, eğitim düzeyi ve mesleki kıdem değişkenleri açısından SPSS® 22.0 programı ile analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda öğretmenlerin program okuryazarlık düzeyi ve öğretim programına bağlılık düzeyleri genel olarak yüksek tespit edilmiştir. Program okuryazarlığı ve öğretim programına bağlılık düzeylerinin her ikisinde de cinsiyet değişkeni açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmezken eğitim düzeyi ve mesleki kıdem değişkenleri açısından anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Öğretmenlerin program okuryazarlığı düzeyi ile öğretim programına bağlılık düzeyleri arasındaki ilişki ise pozitif yönde yüksek düzeyde anlamlı çıkmıştır. Son olarak araştırmanın ana amacını doğrultusunda program okuryazarlığının öğretim programına bağlılık üzerinde etkisi doğrusal olarak analiz edilmiş ve analizler sonucunda program okuryazarlığının öğretim programına bağlılık üzerinde anlamlı etkisinin olduğu yani yordayıcısı olduğu sonucuna ulaşılmıştır
Anahtar Kelimeler: Eğitim programı, öğretim programı, program okuryazarlığı, programa bağlılık
Bu makaleye nasıl atıf yapılır? |
---|
APA 6th edition Harvard Chicago 16th edition |
Kaynakça |
---|
Arı, A. (2010). Öğretmen adaylarının ilköğretim programıyla ilgili eğitim fakültelerinde kazandıkları bilgi ve beceri düzeylerine ilişkin görüşleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 251-274. Baltacı, A. (2018). Nitel Araştırmalarda Örnekleme Yöntemleri ve Örnek Hacmi Sorunsalı Üzerine Kavramsal Bir inceleme. Bülent Ecevit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,7(1), 231-274 Bay, E., Kahramanoğlu, R., Döş, B. ve Özpolat, E. (2017). Programa bağlılığı etkileyen faktörlerin analizi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(43), 110-137. Bolat, Y. (2014). Öğrenci Gözüyle Sınıfın Örtük Programı. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(18), 510-536. Bolat, Y. (2017). Eğitim Programı Okuryazarlığı Kavramı ve Eğitim Programı Okuryazarlığı Ölçeği. Turkish Studies, 12(18), 121-138. Bümen, N. T., Çakar, E., ve Yıldız, D. G. (2014). Türkiye’de öğretim programına bağlılık ve bağlılığı etkileyen etkenler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 14(1), 203-228. Bümen, N.T. ve Yazıcılar, Ü. (2020). Öğretmenlerin öğretim programı uyarlamaları üzerine bir durum çalışması: devlet ve özel lise farklılıkları. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(1), 183-224. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayınevi. Clements, D. H., Sarama, J., Wolfe, C. B., ve Spitler, M. E. (2015). Sustainability of a scaleup intervention in early mathematics: A longitudinal evaluation of implementation fidelity. Early Education and Development, 26, 427-449. Dane, A. V. ve Schneider, B. H. (1998) Program integrity in primary and early secondary prevention: Are implementation effects out of control? Clinical Psychology Review,18, 23–45. Demirel, Ö. (1999). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi. Demirel, Ö. (2007). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. (10. Baskı). Ankara: Pegem Yayınevi Demirel, Ö. (2008). Öğretme sanatı. Ankara: Pegem Yayınevi. Demirel, Ö. (2009). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi Demirel, Ö. (2015). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi. Dönger, A. ve Sarıgöz, O. (2017). Anxiety of foreing language learning in vocational school students. 3. International Multidisciplinary Congress of Eurasia, 27-30 April, Barcelona/Spain. Elliott, D. S., ve Mihalic, S. (2004). Issues in disseminating and repli- cating effective prevention programs. Prevention Science, 5(1), 47-53. Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme. 3.baskı, Ankara: Anı Yayıncılık. Ertürk, S. (1979). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe. Gelmez Burakgazi, S. (2019). Programa Bağlılık: Karakutuyu Aralamak. Başkent Universty Journal of Education, 6(2), 236-24. Gregory, A. E. ve Cahill, M. A. (2009). Constructing critical literacy: Self-reflexive ways for curriculum and pedagogy. Critical Literacy: Theories and Practices, 3(2), 6-16. Gresham, F. M., Gansle, K. A., ve Noell, G. H. (1993). Treatment integrity in applied behavior analysis with children. Journal of Applied Behavior Analysis, 26(2), 257-263. Houang, R.T. ve Schmidt, W.H. (2009). TIMSS International Curriculum Analysis and Measuring Educational Opportunities. http://www.iea.nl/fileadmin/ user_upload/IRC/IRC_2008/Papers/IRC2008_Houang_Schmidt.pdf Kahramanoğlu, R. (2019). Öğretmenlerin öğretim programı okuryazarlığına yönelik yeterlik düzeyleri üzerine bir inceleme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(65), 827- 840. doi:http://dx.doi.org/10.17719/jisr.2019.3495 Karasar, N. (2010). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Layzer, C., Rosapep, L., ve Barr, S. (2014). A peer education program: delivering highly reliable sexual health promotion messages in schools. Journal of Adolescent Health, 54(3), 70-77. Lee, Y.J. ve Chue, S. (2013). The value of fidelity of implementation criteria to evaluate school-based science curriculum innovations. International Journal of Science Education, 35 (15), 2508-2537, doi:10.1080/09500693.2011.609189. MEB, (2012). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. www.otmg.meb.gov.tr/YetGenel.html MEB, (2018). Fen bilimleri dersi öğretim programı. (https://mufredat.meb.gov.tr). O’Donnell, C. L. (2008). Defining, conceptualizing, and measuring fidelity of implementation and its relationship to outcomes in K–12 curriculum intervention research. Review of Educational Research, 78(1), 33-84. Ornstein, A. C. ve Hunkins, F. P. (2017). Curriculum--foundations, principles, and issues global edition. Pearson Education Limited. Önel, İ. (2010). Tarihsel değişim surecinde yaşam boyu öğrenme ve okuryazarlık: Türkiye deneyimi. Bilgi Dünyası, 11(1), 101-121. Özer, B. ve Alkan, S. (2017). AB ve Türkiye öğretmen yetiştirme programlarının karşılaştırmalısı ve Türkiye için bir model önerisi. Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 62-95. Özer, Y. ve Acar, M. (2011). Öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri üzerine ikili karşılaştırma yöntemiyle bir ölçekleme çalışması. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(40), 89-101. Sarıgöz, O. (2016). Anthropological Attitudes and Views of The Teachers Towards Lifelong Learning. The Anthropologist, 24(2), p. 598-610. Sarıgöz O. ve Özkartal Z. (2016). An Examination of Preservice Teachers’ Views Onimplicit Learning in Terms of Some Variables. The Journal of International Social Research, 9(44), p. 952-959. Stabback, P. (2016). What Makes a Quality Curriculum? Current and Critical Issues in Curriculum and Learning. UNESCO International Bureau of Education. Varış, F. (1996). Eğitimde Program Geliştirme Teori ve Teknikler: Ankara Üniversitesi Basımevi. Yar Yıldırım, V. (2020). Öğretmenlerin program okuryazarlıkları ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 208-224. DOI: 10.17679/inuefd.590695 Yaşaroğlu, C. ve Manav, F. (2015). Öğretim programına bağlılık ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 247-258. Yazıcılar Ü. ve Bümen N. T. (2015). Öğretmenlerin Öğretim Programlarını Uyarlama Süreci Üzerine Kuramsal Bir İnceleme. 24. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi “Herkes İçin Sürdürülebilir Eğitim” Niğde, 16-18 Nisan 2015, Bildiri Özetleri Kitapçığı, s.107-108. Ankara: Pegem Yayınevi. |